LAE102 Σύνθεση προμηθευτή/πεπτιδίου/κινεζικός πωλητής

Το LAE102 είναι ένα μονοκλωνικό αντίσωμα που στοχεύει στη θεραπεία της παχυσαρκίας, στοχεύοντας επιλεκτικά τον υποδοχέα ACTRIIA, ο οποίος παίζει καθοριστικό ρόλο στην αναγέννηση των μυών και τον μεταβολισμό των λιπιδίων. Επί του παρόντος, το LAE102 έχει δείξει δυναμικό σε προκλινικά μοντέλα για την αύξηση της άπαχης μάζας και τη μείωση της μάζας λίπους. Επιπλέον, όταν χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με τους αγωνιστές GLP1R, το LAE102 μπορεί περαιτέρω να μειώσει τη μάζα λίπους και να αποκαταστήσει σημαντικά την απώλεια της άπαχης μάζας που προκαλείται από τους αγωνιστές GLP1R, καθιστώντας τον υποσχόμενο υποψήφιο για τα ναρκωτικά για την επίτευξη αποτελεσματικού ελέγχου βάρους.

Προδιαγραφές

Προσθήκη: Λευκό έως λευκό σκόνη

Καθαρότητα (HPLC): ≥98.0%

Ενιαία ακαθαρσία: ≤2.0%

Περιεχόμενο οξικού άλατος (HPLC): 5,0%～12.0%

Περιεχόμενο νερού (Karl Fischer): ≤10.0%

Περιεχόμενο πεπτιδίου: ≥80.0%

Συσκευασία και αποστολή: Χαμηλή θερμοκρασία, συσκευασία κενού, ακριβής στο MG όπως απαιτείται.

Συχνές ερωτήσεις：

Ποιο τέλος είναι καλύτερο για την έρευνά μου;

Από προεπιλογή, το πεπτίδιο τελειώνει με ένα Ν-τερματικό ελεύθερο αμινομάτη και μια Ο-τερματική ελεύθερη καρβοξυλική ομάδα. Η πεπτιδική αλληλουχία συχνά αντιπροσωπεύει την αλληλουχία της μητρικής πρωτεΐνης. Προκειμένου να είναι πιο κοντά στη μητρική πρωτεΐνη, το τέλος του πεπτιδίου πρέπει συχνά να κλείσει, δηλαδή η Ν-τερματική ακετυλίωση και η C-τερματική αμιδίωση. Αυτή η τροποποίηση αποφεύγει την εισαγωγή υπερβολικού φορτίου και επίσης καθιστά πιο ικανή να αποτρέψει τη δράση του εξουκλιού, έτσι ώστε το πεπτίδιο να είναι πιο σταθερό.

Πώς διαλύετε τα πολυπεπτίδια;

Η διαλυτότητα του πολυπεπτιδίου εξαρτάται κυρίως από την κύρια και δευτερεύουσα δομή του, τη φύση της ετικέτας τροποποίησης, τον τύπο διαλύτη και την τελική συγκέντρωση. Εάν το πεπτίδιο είναι αδιάλυτο στο νερό, ο υπερηχογράφος μπορεί να βοηθήσει στη διάλυση του. Για το βασικό πεπτίδιο, συνιστάται η διάλυση με 10% οξικό οξύ. Για όξινα πεπτίδια, συνιστάται η διάλυση με 10%NH4HCO3. Οι οργανικοί διαλύτες μπορούν επίσης να προστεθούν σε αδιάλυτα πολυπεπτίδια. Το πεπτίδιο διαλύεται στη μικρότερη ποσότητα οργανικού διαλύτη (π.χ. DMSO, DMF, ισοπροπυλική αλκοόλη, μεθανόλη κλπ.). Συνιστάται ιδιαίτερα να διαλυθεί το πεπτίδιο στον οργανικό διαλύτη πρώτα και στη συνέχεια να προστεθεί αργά σε νερό ή άλλο ρυθμιστικό διάλυμα μέχρι την επιθυμητή συγκέντρωση.

Ποιο μήκος πεπτιδίου είναι κατάλληλο;
Η σύνθεση πεπτιδίων πρέπει να λαμβάνει υπόψη παράγοντες όπως το μήκος, η φόρτιση και η υδροφιλικότητα του πεπτιδίου. Όσο μεγαλύτερος είναι το μήκος, η καθαρότητα και η απόδοση του ακατέργαστου συνθετικού προϊόντος μειώνονται και η δυσκολία καθαρισμού και η πιθανότητα μη σύνθεσης θα είναι μεγαλύτερη. Φυσικά, η αλληλουχία της λειτουργικής περιοχής του πολυπεπτιδίου δεν μπορεί να αλλάξει, αλλά για την ομαλή σύνθεση του πολυπεπτιδίου, μερικές φορές πρέπει να προστεθούν κάποια βοηθητικά αμινοξέα στην ανάντη και κατάντη της λειτουργικής λήψης για τη βελτίωση της διαλυτότητας και της υδροφιλικότητας του πολυπεπτιδίου. Εάν το πολυπεπτίδιο είναι πολύ σύντομο, μπορεί επίσης να υπάρχουν προβλήματα με τη σύνθεση, το κύριο πρόβλημα είναι ότι το συνθετικό πολυπεπτίδιο έχει κάποια δυσκολία στη διαδικασία μετά την επεξεργασία και το πολυπεπτίδιο κάτω από 5 πεπτίδια έχουν γενικά υδρόφοβα αμινοξέα, διαφορετικά το μετα-επεξεργασία είναι πιο δύσκολη. Τα πεπτίδια κάτω από 15 υπολείμματα αμινοξέων έχουν γενικά ικανοποιητικές αποδόσεις και αποδόσεις.

Τι πρέπει να δώσω προσοχή κατά την εισαγωγή τροποποιήσεων φθορισμού σε πεπτίδια;
Συνιστάται να προσθέσετε έναν συνδέτη μεταξύ του πεπτιδικού μορίου και της τροποποίησης φθορισμού, η οποία μπορεί να μειώσει την επίδραση της φθορισμού τροποποίησης στην αναδίπλωση πεπτιδίων και τη δέσμευση στον υποδοχέα. Ωστόσο, εάν ο σκοπός της τροποποίησης φθορισμού είναι να ποσοτικοποιηθεί η μετανάστευση φθορισμού μεταξύ διαφορετικών δομών, δεν συνιστάται η εισαγωγή ενός συνδετήρα.

Γιατί τα πεπτίδια πρέπει να τροποποιηθούν με Ν-τερματική ακετυλίωση και C-τερματική αμιδίωση;
Τέτοιες τροποποιήσεις μπορούν να δώσουν ιδιότητες πεπτιδίων αλληλουχιών που είναι εγγενείς στις πρωτεΐνες.